تاریخچه نینجوتسو

          در قرن ششم میلادی ( بودیسم ) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین کسانیکه میخواستند بودیسم را بصورت یک مذهب رسمی درآورند و کسانیکه از  شینوائیسم «مکتب طبیعت پرستی» را بعنوان مذهب ملی  طرفداری میکردند شد . در آن زمان مذهب ملی ژاپن شینوائیسم بود.

برطبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند ، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شکنجه مذهبیون و کشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به جنگلها و کوههای سوزوکا رفتند ، به این علت  ( یامابوشی یا زاهدان کوهستان ) نام گرفتند ،  آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری کردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز ترکیب کردند تا بتوانند با نیروهای نظامی کم خود در دل دشمنان ترس ایجاد کنند.  

 مبدا نینجاها دو سرزمین کوگا و ایگا بود و معروفترین خاندان نینجاها ، هاتوری ، فوجی بایاشی و موموچی بودند.

یکی از رهبران یامابوشی ها تلاش کرد که بین مرتجعین بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید که نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سرکوبی یاموبوشی ها شد .
البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تکمیل فنون رزمی و جنگی خود که بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می کردند بپردازند .

در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریکهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند که به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها ) در می آمدند . در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعداد مکتبهای نینجا به 25 مکتب باتکنیکهای خاص خود رسید . در اکثر این سالها دو ایالت (( کوگا و ایگا )) در ژاپن توسط نینجاها اداره میشد .

یکی از برجسته ترین خصوصیات نینجوتسو آن است که جسم را پایگاه اندیشه فکر می دانند و هدف از آموزش تن همانا پرورش روح و روان است . یک نینجا بیشتر از دیگر رزمیکاران نیاز به سرعت ، قدرت ، تعادل ، تمرکز و انعطاف پذیری دارد .

این عقیده که نینجوتسو همراه با آئین بودا به ژاپن وارد شده قویتر و محکمتر است ، سالهای گذشته در چین و ژاپن به مهارتهای یک نینجا اهمیت های فراوانی داده میشد . آنها یک نینجا را انسان فوق العاده می دانستند و به شدت از آنها میترسیدند ، گفته میشود سرچشمه نینجوتسو قبل از ورود به کشور ژاپن به نام (( فاشو یعنی هنر سیاه چینی )) لقب داشته است که در فرهنگ ژاپن «بوشیدوهاگاکور» نام دارد و به جنگجویی گفته می شود که ار استتار و تاریکی برای از بین بردن حریف استفاده می کند .  نینجوتسو بعد از اینکه به کشور ژاپن وارد شد توسط ژاپنی ها اصلاح و به تدریج توسعه و ترویج یافت و به هنرهای رزمی زیبا و سریع ، مخوف و پیچیده مبدل شد .

 
درکشور چین معمولا" نینجوتسو ( یین ، سین ، شو ) یا تکنیکهای ناپدید شدن جسم نامیده میشد.

اولین سند نوشته شده ای که در آن نینجوتسو نامبرده شده است کتابی سیزده جلدی مربوط به استراتژی نظامی ( علوم لشکر کشی ) با نام "" هنر رزم "" که توسط ( سان تزو ) نوشته شده است استفــاده از نینجــوتسو به عنــوان یک تاکتیک نظـامی در آخرین جلد این کتاب و در بخشی بنام "" یوما "" شرح داده شده است .

نینجوتسو" در لغت بمعنای هنر پنهانی یا هنر نامرئی شدن و شیوه‌ای برای دفاع ازخویشتن و نیز رسیدن به مهارتهای ویژه رزمی، برای غلبه بر دشمنان است .

ه بنا به گفته استاد فرجی در سال 1369اولین مرکز آموزش این هنر در ایران در شهر کرج زیر نظر استاد فرجی پایه گذاری شد. 

.......

.......

   بـقـیــه عکسهــا رو حـتـمــا در ادامـه مطالــب ببیـنیــد....

ادامه مطلب...